گناه از ما نبود که اندیشه را از آغاز به رنگ سبزی و خرمی یافتیم.

گناه از ما نبود که هم آوایی دلنشینمان در گوش نامردمان آهنگ زوال داشت.

گناه از ما نبود که سکوتمان ناگفته فریادها در دل داشت.

و گناه از ما نیست که امروز لحظه‌های بارانی هم با سکوتمان هم صدا شده‌اند؛

چشمان منتظر سپهر، دست‌های بی‌تاب مهرک و سجاده سبز مادرم ناگفته فریادها سر می‌دهند